Carolien Munsters over jonge paarden tijdens de Theorie Tour: “Het draait om belasting en belastbaarheid”

“Er worden evenveel blessures veroorzaakt door overbelasting als door onderbelasting.” Carolien Munsters wist het aanwezige publiek tijdens de uitverkochte KNHS Theorie Tour en Ermelo met deze uitspraak direct mee te nemen.

Hieronder een greep uit de verschillende inzichten die Carolien met de bezoekers deelde.

• De eerste fase van ‘training’ begint al direct na de geboorte, alles gaat geleidelijk. Om te begrijpen wat we kunnen met een jong paard (3 jaar of ouder) als ruiter en trainer, moet je begrijpen hoe de fases voordat je ermee kan gaan rijden eruit zien. De fases als veulen, jaarling en tweejarige zijn voorafgaand aan het moment dat je er mee kan gaan trainen kritisch.
• Het draait om belasting (alles wat je van het lichaam vraagt) en belastbaarheid (wat kan het lichaam aan). Het gaat om de balans tussen belasting en belastbaarheid. Als die twee in balans zijn, zit je in een ideale situatie.
• 90% van de blessures komt door een disbalans tussen belastbaarheid en belasting. Er zijn eigenlijk twee oorzaken waardoor blessures ontstaan: overbelasting en onderbelasting. Beide vormen komen even vaak voor.
• In de eerste 24 maanden van het leven van een jong paard, past bot zich het meest aan de belasting aan. In vergelijking met mensen: bij ons duurt dat 18 jaar.
• Voor de ontwikkeling van peesweefsel en de kraakbeenstructuur is de eerste vijf maanden met heel veel vrije beweging cruciaal.
• Uit onderzoek is gebleken dat de leeftijd van afspenen van veulens ook effect heeft op prestaties op latere leeftijd. Waarbij de veulens die op 8 maanden pas zijn afgespeend significanter beter presteren dan veulens die al op 4 maanden zijn afgespeend.
• Dat we paarden niet mogen belasten zolang de groeischijven niet gesloten zijn, is complete onzin. Je moet juist wat doen als de groeischijven nog ontvankelijk zijn voor belasting. De vraag is wel: wat moet je doen? Het gaat erom dat je wel belast, maar niet overbelast.
• Op 2,5 jaar zijn vrijwel alle groeischijven gesloten, alleen de groeischijven van de rug en het staartgedeelte doen er wat langer over (denk aan 3-4 jaar). Dit is voor alle rassen hetzelfde, in tegenstelling tot wat soms beweerd wordt.
• De discussie moet niet over de leeftijd gaan, maar over wat we van de paarden vragen.
• Het principe van supercompensatie is leidend voor je training: Na een training volgt een herstelfase. Een paard wordt beter in de herstelfase, gedurende ongeveer twee dagen. In de herstelfase is de training en beweging  onbelast voor het jonge paard, vrije beweging in de wei bijvoorbeeld. Na de herstelfase volgt de overcompensatie en dat is het moment dat je een nieuwe trainingsprikkel kan geven. Timing (dus op het juiste moment trainen) en dosering (dus niet te zwaar trainen, maar ook niet te licht) is bepalend. 
• Vijf dagen in de week het jonge paard rijden (of longeren), leidt tot overbelasting, omdat het paard niet de tijd krijgt om te herstellen in de herstelfase.
• Geen enkel paard (ook niet een zesjarige die eerst een paar veulens heeft gehad) is gewend aan ruitergewicht.
• Geen enkel paard is gewend aan ‘longeren’. Dat is vaak de eerste belasting waar we een paard aan moeten leren wennen. Voor jonge paarden is longeren vaak zwaarder dan rijden.
• Ook voor oudere paarden is vrije beweging enorm belangrijk, in combinatie met de training. 

 

Bron: Hoefslag Carolien Munsters over belasting jonge paarden: “Het draait om belasting en belastbaarheid” - Het onafhankelijke paarden(sport)medium

Over Carolien Dr. Carolien Munsters is expert op het snijvlak van sportfysiologie en paardentraining. In 2010 richtte zij Equine Integration op, met de ambitie om wetenschappelijke inzichten toe te passen in de praktijk en zo de prestatie én het welzijn van sportpaarden te bevorderen. Met ruime ervaring als ruiter heeft Carolien meerdere jonge paarden opgeleid tot op nationaal niveau verschillende disciplines. Zij combineert die praktijkervaring met haar wetenschappelijke achtergrond, met als doel de kloof tussen theorie en praktijk te overbruggen zodat ruiters, eigenaren en coaches deze kennis effectief kunnen inzetten. Na haar master in (medische) Biologie, behaald aan de Radboud Universiteit in 2006, promoveerde Carolien in 2013 op sportfysiologie van het paard aan de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. Haar onderzoek richt zich onder meer op belastbaarheid, fitheid en blessures bij paarden, en hoe trainingsprogramma’s kunnen worden afgestemd op de fysiologische ontwikkeling van het paard. Specifiek richting jonge paarden deed zij veel onderzoek naar belasting en belastbaarheid van het jonge paard. In de context van dit Theorie Tour draagt Carolien een speciale focus op: hoe je op verantwoorde manieren kunt starten met training van jonge paarden, met inachtneming van groei, belastbaarheid en wetenschappelijke inzichten.